Bewegende Patella Apprehension Test | Laterale Patella Instabiliteit (2024)

Ga naar

Bewegende Patella Apprehension Test | Patella Dislocatie

Patelladislocatie kan verschillende onderliggende anatomische factoren hebben, waaronder, maar niet uitsluitend, abnormale benige anatomie van de trochlea en de patella, mechanische scheefstand van het onderste lidmaat en statische en dynamische tekortkomingen van stabilisatoren van weke delen. De traditionele patella apprehension test en CT's of MRI kunnen patiënten met patella-instabiliteit mogelijk niet opsporen vanwege de statische aard ervan - vooral buiten een acute gebeurtenis of als de patella zich niet heeft kunnen terugtrekken.

Ahmad et al. (2009) stelden de bewegende patella apprehension test voor om een werkelijke dislocatie of instabiliteit van de patella functioneel na te bootsen. In hun diagnostische cohortstudie vonden zij een algemene nauwkeurigheid van 94,1% met een sensitiviteit van 100% en een specificiteit van 88,4%. De studie heeft verscheidene beperkingen, bijvoorbeeld het uitsluiten van patiënten met symptomatische subluxaties in plaats van openlijke dislocaties, en de test is niet gevalideerd in andere studies; daarom geven wij hem een matige klinische waarde.

Om de test uit te voeren, ligt de patiënt in rugligging met het onderbeen over de rand van de bank. In het eerste deel van de test is het been volledig gestrekt en gebruikt de onderzoeker de duim van één hand om de patella zijwaarts te verplaatsen. Vervolgens wordt het been in een flexie van 90° gebracht en de onderzoeker noteert eventuele tekenen van ongerustheid die de patiënt mondeling uit of tekenen van quadricepscontractie in een poging de flexie te stoppen en/of de patella dynamisch te herpositioneren. Het wordt dan teruggebracht tot volledige extensie terwijl de laterale translatie behouden blijft.

In een tweede stap is de knie weer volledig gestrekt en nu gebruikt de onderzoeker de wijsvinger om de patella zo ver mogelijk mediaal te verplaatsen. De knie wordt dan gebogen tot 90° en de aanhouding en quadricepscontractie worden opgeheven.

Om de test als positief te beschouwen, moeten beide stappen van de test positief zijn.

Ahmad en collega's stellen het volgende: In volledige knie-extensie is de knieschijf in de meest onstabiele positie en zijn zachte weefsels en uitlijning het meest verantwoordelijk voor de stabiliteit van de knieschijf. Als de flexie begint, moet de patella de trochlea vastgrijpen, en dan wordt de stabiliteit gedeeld door de zachte weefsels, de algemene uitlijning en de botgeometrie van de trochlea en de patella. Bij een knie zonder patella-instabiliteit wordt de knieschijf bij buiging in de trochlea geleid door de MPFL en andere mediale stabilisatoren van de weke delen. De knieschijf subluxeert het gemakkelijkst bij 20° knieflexie, en de MPFL lijkt het best bestand tegen laterale patellasubluxatie wanneer de knie volledig gestrekt is. Bij patiënten met symptomatische instabiliteit, terwijl de knie buigt in combinatie met een excentrische quadriceps kracht, grijpt de patella in een laterale positie naar de trochlea en ontwricht of subluxeert dan terwijl de knie blijft buigen. Voor de patiënt met patella-instabiliteit die met de MPAT wordt geëvalueerd, geldt dat wanneer de knie tijdens het eerste deel van de test buigt, de patella in een laterale positie in de trochlea grijpt en een episode van patella-dislocatie nabootst, waardoor de symptomen van een dislocatie worden gereproduceerd. De MPAT beoordeelt ook actief de MPFL, aangezien de MPFL verantwoordelijk is voor de juiste geleiding van de patella in de trochlea als de knie van volledige extensie naar flexie beweegt.

In het tweede deel van de test, met mediale kracht op de knieschijf terwijl de knie wordt gebogen, verdwijnen de symptomen van een dreigende dislocatie omdat de knieschijf op een normale manier in de trochlea grijpt. De manuele vertaling van de patella reproduceert de functie van de deficiënte en/of incompetente MPFL. De test is een combinatie van vrees in deel 1 en de vermindering van vrees in deel 2. Deze dynamische, provocatieve test is qua concept vergelijkbaar met de pivot-shift test voor ACL-insufficiëntie in de knie, de release test voor anterieure schouderinstabiliteit, en de moving valgus stress test voor valgusinstabiliteit van de elleboog. Alle testen, die je ook hier op ons kanaal kunt vinden.

Een andere orthopedische test voor patellar luxatie / patellar instabiliteit is de patellar apprehension test.

Referenties

Ahmad, C.S., McCarthy, M., Gomez, J.A., & Shubin Stein, B.E. (2009). De bewegende patellar apprehension test voor laterale patellar instabiliteit.The American Journal of Sports Medicine, 37(4), 791-796.